Tónlistarleg fullnæging

Dagurinn sem þú ert búin að bíða eftir í nokkrar vikur er handan við hornið og ekki laust við að það sé farin að byggjast upp spenna.  Þú veist að það er eitthvað kunnuglegt og afskaplega gott í vændum.  Hvað það er nákvæmlega veist þú ekki, það á eftir að koma í ljós.

Það er búið að fá frí í skóla og vinnu fyrir heimilisfólkið og þér finnst ekkert svo mikið að eiga eftir að keyra 600 kílómetra.  Þú ert glöð og spennt, þú ert á leiðinni á Hammond hátíð á Djúpavogi.  Við mikla hamingju bræðra fá þeir frí í síðasta tíma í skólanum og vel nestuð leggur famelían af stað.  Við erum komin á áfangastað á fimmtudagskveldi og förum snemma í háttinn.

Föstudagurinn þrettándi maí rennur upp og spennan heldur áfram að byggjast upp,  Þú lætur bræður læra, þú ferð með fjölskyldunni í sund, þú sérð mörg kunnugleg andlit í þorpinu, skoðar ljósmyndasýningu frá fyrri Hammond hátíðum og tilhlökkunin kraumar.  Þegar líður á daginn ferð þú að gera þig klára, klæðist betri fötum en venjulega og setur hrukkusparsl í andlitið.  Eftir að búið er að næra sig, setja erfingjunum, sem áttu að vera einir heima og ætluðu að vera lengi í tölvunni,  lífsreglurnar  var kominn tími til að halda af stað.  Við hjónakornin röltum af stað og plöntuðum okkur við borð framarlega í salnum, fengum okkur kaffi, víski og koníak og vorum þar með tilbúin að meðtaka alla þá tóna sem Landsliðinu og Páli Rósinkranz þóknaðist að töfra fram þetta kvöld. 

Og þá kom að því : Halldór Bragason, Guðmundur Pétursson, Róbert Þórhallsson, Jóhann Hjörleifsson og nýgræðingurinn í hópnum Tómas Jónsson sáu til þess að þú sast með gæsahúð og nánast nötraðir af nautn.  Þú gleymdir tímanum, umhverfinu og fólkinu í kringum þig.  Þú gleymdir öllu nema tónlistinni sem þessir menn leyfðu þér að njóta og sveifst um í sæluvímu.

Skyndilega dró ský fyrir sólu(sælu)  það var tilkynnt um hlé.  Þú komst smá saman til meðvitundar og ákvaðst að nota þetta óvelkomna hlé til að heimsækja salerni og bar.  Það gerðir þú og mundir svo að það vantaði einn mann á sviðið.  Hvernig er hægt að gleyma einu stykki Páli Rósinkranz ?

Þegar tónleikarnir hófust aftur og sjötti liðsmaðurinn var kominn í hópinn þá var ekki langt í að gæsahúð og sæluvíma yrði að  hreinum unaði og alsælu sem  varði samfellt þar til tónleikum lauk.  Þú varst alls ekki tilbúin að láta sælunni lokið og klappaðir svo hraustlega í uppklappinu að þú fékkst blöðru í lófann.   En ekkert varir endalaust og tónlistarmennirnir yfirgáfu sviðið.

Þú mættir aftur á tónleikastað kvöldið eftir.   Kjötsúpa, Júróvision og Baggalútur er góð blanda sem lætur mann líða vel.  Vellíðanin og hamingja var allsráðandi og kvöldið var ljúft.  Góður félagsskapur spillti heldur ekki fyrir.  Baggalútsmenn eru alltaf skemmtilegir en það kom mér þægilega á óvart hvað Karl Sigurðsson og Guðmundur Pálsson eru góðir söngvarar.

Morguninn eftir þegar búið er að pakka bónda, börnum og farangri  í bílinn er tímabært að leggja  í  kílómetrana 600 til baka.  Tekur ekki svo langan tíma.  Þú ert þægilega dösuð og þreytt en um leið ánægð með upplifunina um helgina og veist fyrir víst að stefnan er tekin á Hammond hátíðina 2012