heima er best :-)

Við hjónin komum heim frá Boston í gærmorgun.  Þreytt en ánægð , með fullar ferðatöskur.  Þó ekki nógu fullar þar sem við erum bæði að fá " ah ég hefði átt að kaupa þetta, og svona, og aðeins meira af þessu " bakþanka   

Við vorum komin í Grindavík um sjöleytið um morguninn og fórum og fengum okkur morgunkaffi í ömmuhúsi.  Mikið var gott að knúsa þá bræður og held að þeim hafi fundist jafn gott að knúsa foreldrana.  Og þótt ekki hafi þurft að kvarta undan rúminu á hótelinu þá er alltaf gott að komast í sitt eigið rúm. 

Það er meira en hálft ár síðan þessi ferð var pöntuð og auðvitað týpískt að annar sonurinn skyldi þurfa á spítala stuttu fyrir brottför.  Hann kom út af spítalanum á föstudagsmorgni og við upp á völl eftir hádegi á laugardegi.  Þó svo bræður hafi verið í öruggum höndum afa og ömmu í rauða húsinu á meðan þá var maður auðvitað með slatta samviskubit yfir því að vera að fara.  En að sjálfsögðu var dekrað við strákana á meðan og þeir fengu örugglega mun betri þjónustu hjá ömmu en þeir hefðu fengið heima hjá sér.

Strákur fór svo í skoðun í Reykjavík í morgun og læknirinn hæstánægður með hann.  Þetta grær vel og strákur má fara í íþróttir og að hreyfa sig eftir viku.  Hann missir því af fótboltamóti á morgun.     Vinur hans (og þeirra bræðra ) er í gistingu hjá okkur yfir helgina og voða fjör.  Pabbi gamli hætti sér út í snjóstríð ( já það er snjór ) við þá þrjá eftir kvöldmat og flúði inn eftir stutta stund.  

Kólombíufararnir sjá fram á lengri dvöl en þau vonuðust eftir í Cali   Ekki nógu gott.  Skil svoooooo vel að þau viljir fara að komast heim til sín og byrja í venjulegri rútínu þar.   

Er orðin tæknivædd eftir að hafa verslað "wefmyndavél" í Boston.   Þarf greinilega að eignast fleiri vini á Skype svo ég geti notað hana.  

Það eru töttuguogníudagar til jóla -  og ég ekki byrjuð að baka.