Að renna sér á sleða og skíðum

Fjölskyldan var ansi nálægt því að gerast letidýr á heimsklassa í dag, horfandi á dr Phil og Rachel Ray klukkan 14,00 í dag.  Veðrið með fallegast móti, snjór og sól og algjör stilla.

Við hituðum kakó og settum á brúsa, sóttum sleða og pabbinn ákvað að draga fram skíðin sem voru upp á geymslulofti í bílskúrnum.  Þau voru keypt kringum 1990 og "eitís" litirnir allsráðandi.    Skíðin voru vel rykfallin enda voru síðast notuð fyrir 12-13 árum.  

Pabbinn var nokkuð ánægður þegar kom í ljós að skíðabuxurnar sem voru líka notaðar síðast fyrir 12-13 árum smellpössuðu ennþá.

Þegar annar sonurinn vissi hvað buxurnar voru gamlar spurði hann :  Eru þær ekkert þröngar ?

Pabbinn : "nehei, ekki neitt " ( ennþá ánægður með sig )

Sonur :  " það hlýtur að vera teygjuefni í þeim"  og ekki laust við kaldhæðni í röddinni. 

Pabbinn varð næstum móðgaður en ákvað að svara þessu ekki enda ekkert teygjuefni í skíðabuxunum sem voru keyptar í H&M Rowells á sínum tíma.

Skíðabuxurnar reyndust vel sem og "eitís" skíðin og ekkert hlegið að pabba gamla sem tókst að renna sér nokkrar ferðir alveg áfallalaust.

Ég fór nokkar ferðir á þotu, í glænýjum flís utanyfirbuxum sem ég keypti í Boston í nóv 2011.  Hæstánægð með daginn.