Takmarkinu náð ?

Ég setti mér takmark í morgun - að eiga góðan dag.   Dagurinn var vissulega ekki eins og ég hafði hugsað mér góðan dag en ég get kannski ekki beint sagt að hann hafi verið slæmur

JA vaknaði grátandi í nótt,  með magaverk.  Hann sofnaði þó fljótt aftur en var samt ennþá illt í maganum í morgun ( þegar hann vaknaði klukkan 9 eins og áður hefur komið fram )  Matarlystin var lítil en þá smávegis og stefnan tekin á fjölskylduferð í Bónus - voða gaman .  Í miðri búðinni er drengurinn orðinn svo slappur að hann fer með pabba út í bíl og bíður þar meðan mamman klárar að versla.

Þar sem drengur er kominn með hitavellu og finnur ennþá til í maganum ákveða foreldrarnir að vera taugaveiklaðir og fara með drenginn til læknis.  Ungur og elskulegur læknir tekur á móti okkur, þuklar og þreifar á stráksa, lætur hann pissa í glas og sendir hann í blóðprufu.  Stráksi stendur sig eins og hetja meðan nálin er sett upp, fær verðlaun fyrir frammistöðuna, stendur á fætur krítarhvítur í framan en er varla kominn fram á gang þegar líður yfir hann.  Þó svo mamman hafi verið með hjartað í buxunum þá hefði hún gjarnan viljað eiga augnablikið á mynd þegar stráksi rankar við sér þar sem hann liggur á gólfinu " datt ég ?"  ( Skildi ekkert í þessu þar sem hann stóð á fótunum síðast þegar hann vissi )

Niðurstöður úr blóðprufunni gáfu ástæðu til að senda okkur á barnaspítalann við Hringbraut.  Við höfðum þó viðkomu heima, skildum SA eftir hjá afa og ömmu og fórum sem leið liggur til Reykjavíkur. Til að gera langa sögu stutta þegar nokkrir læknar voru búnir að þukla og þreifa á maganum á stráksa, láta okkur bíða alveg helling þá kom "aðal" eða skurðlæknirinn sem hafði bæði grá hár og hrukkur í andliti ( lesist = reynslumeiri ) og vildi meina að strákur væri EKKI með botnlangabólgu.  Við ákváðum að trúa manninum, héldum heim á leið með viðkomu í sjoppu og sonurinn varð umtalsvert hressari þegar hann var búinn að sporðrenna eins og einni pylsu.  Hinn sonurinn varð ekkert voðalega glaður að sjá okkur enda þýddi það að setunni við tölvuna hjá afa og ömmu væri lokið !  En heim komum við og bræður varla búnir að leggja höfuðið á koddann þegar þeir voru sofnaðir.  það verður fróðlegt að vita hvað þeir sofa lengi á morgun - sofnuðu ekki fyrr en klukkan að verða hálf 12.

Það góða við daginn er allavega að sonurinn þurfti ekki að leggjast undir hnífinn og honum líður mun betur þó svo hann sé ekki alveg laus við magaverk.

Góða nótt