Ohhhh þá er ekki hægt að vera í skóm

sagði hundsvekktur sonur við kvöldmatarborðið þegar hann sá hvítu kornin sem fuku til og frá.  Meðan sumir landshlutar hafa verið við það að kaffærast í snjó  hafa bræðurnir verið alsælir því þessa vikuna hafa þeir geta farið á venjulegum íþróttaskóm í skólann.   Strákar eru orðnir hundleiðir á því að vera í kuldastígvélum og geta hvorki hlaupið almennilega né klifrað.  En þegar er miður mars er ennþá vetur og þegar er ennþá vetur þá má alltaf eiga von á snjó.

Foreldrarnir hafa tekið ákvörðun um að stytta viðverutíma bræðra í skólagæslunni allverulega.  Sú breyting tekur gildi 1 apríl.  Nú þurfa bræður að labba sjálfir heim -  koma sér á æfingar og svo koma dagar þar sem þeir þurfa að vera einir heima í smá stund.   Þeir bíða spenntir og eiga erfitt með að skilja að þetta geti ekki tekið gildi strax.  Mamman er dálítið stressuð yfir þessu  - aðallega vegna þess að þeir þurfa að fá sitthvorn húslykilinn og spurning hvað líður langur tími þar til lyklum verður tínt   Það er heilmikið þroskastökk fyrir mig að hætta að vera bómullarmamma og ætla að fara að treysta bræðrum í að sjá um sig sjálfir og hafa lykil um hálsinn.  Úff.

Styttist í Kardimommubæinn - held að ég eigi erfiðast með að bíða.  Bræður eru allavega pollrólegir ennþá.   Svo eru boðskortin fyrir fertugsafmælin farin að streyma inn.   Nóg framundan í þeirri deildinni.  Einnig á frúin 20 ára stúdentsafmæli í júní og þar er búið að skipuleggja 4 daga veisluhöld.  Daginn eftir að þeim veisluhöldum lýkur er komið að 3 daga fótboltamóti.    Hvernig á háaldrað fólk eins og ég að hafa orku í allt þetta ?  

Annars er allt og ekkert að frétta.  Allir eru í fínu formi.  Einn sonur ætlar að horfa á fótbolta á morgun - pabbinn ætlar að leika sér við vin sinn í Reykjavík.  Veit ekki hvað hinn sonur gerir.  Reikna með að ég skemmti mér hér heima við að þrífa og þvo

P.S  Bæði eiginmaður og synir verða afskaplega hamingjusamir í fyrramálið.  Aldrei þessu vant keypti ég hunangsserios  - Verð örugglega kosin besta eiginkonan og besta mamman.  Ekki spurning.

 

  

Athugasemdir

[Lilja G. Bolladóttir, 16.3.2009 kl. 20:20]

Ójá, þetta er erfitt skref í uppeldinu, þegar maður þarf að sleppa höndinni af börnunum og losa takið aðeins. Ég man að mér fannst þetta ógurlega kvíðavaldandi og var alltaf að hringja heim og tékka á stráknum..... En þetta á örugglega eftir að ganga stórvel