getum við einhvern tímann grillað humar ?

spurði sonur fyrir stuttu ?

Ég varð næstum því kjaftstopp og tók mér tíma í að svara.  

Eitthvað leiddist syni að bíða því hann endurtók spurninguna með meiri áherslu og vildi greinilega frá svar.

Mér þótti þetta ákaflega erfið spurning.

Í fyrsta lagi hefur umræddur sonur átt það til undanfarin ár að vera með gikkshátt og matvendni í meira lagi en sem betur fer virðist það þó vera að rjátlast af honum smátt og smátt.  Hann er sem sagt farinn að tilleiðast til að smakka mat sem hann ekki hefur smakkað áður.  Þegar Það kemur svo frá honum sjálfum að smakka eitthvað nýtt þá vildi ég svo gjarnan geta sagt hátt og snjallt " JÁ AUÐVITAÐ GETUM VIÐ GRILLAÐ HUMAR, GERUM ÞAÐ STRAX Á MORGUN "

Ég fullyrði að ef sonur hefði valið aðeins ódýrara hráefni þá værum við búin að grilla humar !

En  - sonur veit núna að humar er mjög dýr matur en við ætlum samt einhvern tímann að grilla hann, vonandi næsta sumar.  Hann var sáttur við það.

 

Skólinn er byrjaður og bræður eru frekar krumpaðir og ekkert allt of geðgóðir á morgnanna.  Samt alveg innan velsæmismarkanna þó.

Það er engin sérstök hamingja með að vera byrjaður aftur í skólanum  en það má sjá nokkra ljósa punkta eins og kynfræðslu, eyður í stundatöflu eftir íþróttatíma og smíði.  Svo getur verið að það megi mæta með mp3 spilara í stöku tíma. ( gott þegar maður er að reikna eða skrifa )

Þetta er sem sagt ekki alveg alslæmt